SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH
Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.
Jk 5, 14-15
To sakrament przewidziany dla ciężko chorych. Udzielając sakramentu namaszczenia chorych kapłan modli się wraz z domownikami za chorego. Namaszcza jego czoło i ręce olejem świętym, wypowiadając przy tym słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen”. Chory, który nie stracił przytomności, powinien też przyjąć sakrament pokuty i Komunię świętą.
Często rodzina zbyt późno zawiadamia księdza o potrzebie udzielenia choremu sakramentu namaszczenia chorych. Wiąże się to nazwą, jaką jeszcze do niedawna określano ten sakrament: ostatnie namaszczenie. Nazwa pochodziła stąd, że w praktyce sakramentu udzielano osobom umierającym. Tymczasem sakrament namaszczenia chorych może być przyjmowany w życiu wielokrotnie przy każdym nawrocie ciężkiej choroby, kiedy choroba zagraża życiu lub też kiedy chory na przykład z powodu wieku jest słaby. Przyjęcie namaszczenia łączy się z wieloma łaskami, m.in:
- uzbraja przed pokusami szatana,
- chroni przed trwogą śmierci,
- ułatwia choremu zachowanie spokoju w obliczu cierpienia
- w razie utraty przytomności odpuszcza choremu nawet ciężkie grzechy ( pod warunkiem, że chory pragnął przyjęcia tego sakramentu)
Przyjęcie namaszczenia może nawet czasem obfitować w łaskę powrotu do zdrowia. Nie powinniśmy zatem zwlekać z powiadomieniem kapłana, zwłaszcza iż sakrament udzielony po zgonie jest nieważny.
Jeśli z różnych powodów, na przykład jako świadkowie wypadku samochodowego, nie mamy możliwości wezwać kapłana, każdy z nas może z ciężko chorym ale przytomnym wzbudzić akt żalu: „Ach żałuję za me złości, jedynie dla Twej miłości. Bądź miłościw mnie grzesznemu, całym sercem skruszonemu.
Przygotowanie do namaszczenia chorych:na przyjście kapłana, który przyjdzie udzielić choremu sakramentu, powinniśmy przygotować podobnie jak na wizytę duszpasterską, a więc nakryć stół białym obrusem, przygotować krzyż, świece i wodę święconą.
Jk 5, 14-15
To sakrament przewidziany dla ciężko chorych. Udzielając sakramentu namaszczenia chorych kapłan modli się wraz z domownikami za chorego. Namaszcza jego czoło i ręce olejem świętym, wypowiadając przy tym słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen”. Chory, który nie stracił przytomności, powinien też przyjąć sakrament pokuty i Komunię świętą.
Często rodzina zbyt późno zawiadamia księdza o potrzebie udzielenia choremu sakramentu namaszczenia chorych. Wiąże się to nazwą, jaką jeszcze do niedawna określano ten sakrament: ostatnie namaszczenie. Nazwa pochodziła stąd, że w praktyce sakramentu udzielano osobom umierającym. Tymczasem sakrament namaszczenia chorych może być przyjmowany w życiu wielokrotnie przy każdym nawrocie ciężkiej choroby, kiedy choroba zagraża życiu lub też kiedy chory na przykład z powodu wieku jest słaby. Przyjęcie namaszczenia łączy się z wieloma łaskami, m.in:
- uzbraja przed pokusami szatana,
- chroni przed trwogą śmierci,
- ułatwia choremu zachowanie spokoju w obliczu cierpienia
- w razie utraty przytomności odpuszcza choremu nawet ciężkie grzechy ( pod warunkiem, że chory pragnął przyjęcia tego sakramentu)
Przyjęcie namaszczenia może nawet czasem obfitować w łaskę powrotu do zdrowia. Nie powinniśmy zatem zwlekać z powiadomieniem kapłana, zwłaszcza iż sakrament udzielony po zgonie jest nieważny.
Jeśli z różnych powodów, na przykład jako świadkowie wypadku samochodowego, nie mamy możliwości wezwać kapłana, każdy z nas może z ciężko chorym ale przytomnym wzbudzić akt żalu: „Ach żałuję za me złości, jedynie dla Twej miłości. Bądź miłościw mnie grzesznemu, całym sercem skruszonemu.
Przygotowanie do namaszczenia chorych:na przyjście kapłana, który przyjdzie udzielić choremu sakramentu, powinniśmy przygotować podobnie jak na wizytę duszpasterską, a więc nakryć stół białym obrusem, przygotować krzyż, świece i wodę święconą.